Dag 2

Vandaag werd ik wakker in een vreemd bed met twee gedachten: 1. Waar ben ik aan begonnen? 2. Wat is het hier warm! De dag begon met het ontbijt. Jullie vragen je vast, net als ik, af wat Taiwanezen eten bij het ontbijt, het antwoord is van alles. Ze hebben melk (ook van een koe, niet alleen soyamelk) en cornflakes, maar ook brood (heel zoet en zacht) en een soort rijstepap van rijst en water. Ik ging, heel saai, voor brood met ham.

Na het ontbijt namen mijn gastouders me mee naar de Imigration Office en de bank. De aanvraag van de Alien Residence Card verliep niet helemaal volgens plan. We moesten twee keer op en neer naar een fotohokje, omdat mijn pasfoto in eerste instantie een verkeerde achtergrond had (blauw, niet wit) en vervolgens mijn hoofd te klein was. Volgens mij hebben verstrekkers van visa en dergelijke in Taiwan er een hekel aan als een procedure in één keer goed gaat.

Toen op naar de bank. Het lukte niet om geld op te nemen. Dus helaas was deze missie ook niet geslaagd. Daarna namen mijn gastouders me mee naar het kantoor van mijn gastvader. Dit is heel anders dan in Nederland. Bijvoorbeeld de prachtige penselenset die op ieder bureau staat om karakters voor officiële documenten mee te schrijven. Nog vreemder was de bovenste verdieping. Daar waren kamers met bedden, een bar, een eetruimte en een karaoke-installatie! Mijn gastvader vertelde dat dat is voor zakenpartners. 'With businessman: we eat, we drink, we sing!' Dat laatste zie ik Nederlandse zakenlui nog niet doen:)

Die middag voelde ik me niet zo lekker en ben ik even gaan slapen. Toen ik wakker werd kreeg ik de schrik van mijn leven, omdat ik in de veronderstelling verkeerde een volle dag geslapen te hebben. Het bleek dat ik op mijn mobiel de verkeerde datum ingesteld had. Die avond werden mijn gastouders en ik uitgenodigd door iemand van de Rotary om uit eten te gaan. Dit pakte heel anders uit dan ik verwacht had. We gingen naar een informeel restaurant met heerlijk eten en twee volle tafels afgeladen met mensen van de Rotary. Taiwanezen houden van eten, heel hard praten en veel proosten (kampee!). Het was een ontzettend leuke avond. Er was ook een andere uitwisselingsstudent, Adam uit de U.S.A. Hij was erg aardig.

Aan het eind van de avond vroeg een mevrouw of we haar zoon wilden ontmoeten. Want hij was ook uitwisselingsstudent en gaat over vier dagen naar Frankrijk. We gingen met haar mee naar huis en ze stelde ons voor aan hem en zijn broer en zus. Allemaal waren ze ontzettend aardig, als alle Taiwanezen. De mevrouw had een bakkerij en ze stond erop dat Adam en ik beidei een zak vulden met allerlei zoete Taiwanese broodjes. Het leukste was dat de bakkerij langzaam volstroomde met meer mensen van de Rotary en de avond daar gewoon verder ging.

Die avond had ik voor het eerst door dat ik nu echt in Taiwan was. Ik voel me zo welkom dankzij al deze lieve mensen. Ik ga mijn uiterste best doen er een topjaar van te maken.