Kerstverhaal uit Taiwan

Afgelopen maandag had mijn sponsorclub in Nederland een kerstdiner. Deze Rotaryclub heeft ervoor gezorgd dat ik nu in Taiwan zit en daar ben ik erg dankbaar voor. Om hen een idee te geven van hoe mijn leven er hier uitziet, heeft mijn vader tijdens het kerstdiner een boodschap van mij voorgelezen bij een powerpoint. Ik plaats hetzelfde verhaal op mijn blog. Ten eerste omdat het voor u misschien ook leuk is om te lezen. Ten tweede omdat er dan eindelijk eens iets recents verschijnt! ;)
Veel leesplezier en alvast een heel vrolijk kerstfeest!


Geachte aanwezigen,

Het is nu precies 117 dagen geleden dat ik op Schiphol afscheid nam van mijn familie en vertrok naar Taiwan. Een eiland in Azië dat bijna aan de andere kant van de wereld ligt. Ik heb de kans gekregen om hier een jaar door te brengen om de taal, de cultuur en mezelf te leren kennen. Een kans waarvoor ik, ook u, ontzettend dankbaar ben. De afgelopen maanden zijn voorbijgevlogen en ik kan haast niet geloven dat het alweer bijna Kerstmis is. En dat mijn vader op dit moment voor u staat om namens mij iets te vertellen over hoe ik het leven in Taiwan en kerst in Taiwan ervaar.

Op 23 augustus, na een vlucht van 13 uur, kwam ik aan in Taiwan. Dit was erg onwerkelijk. Letterlijk was ik dan wel in Taiwan ‘geland’, maar figuurlijk zweefde ik nog ergens tussen de wolken. Met mijn gedachten was ik in Holland, bij mijn oude leven en bij mijn familie. Pas toen besefte ik dat ik echt een jaar lang in Taiwan zou blijven en dat ik mijn familie een jaar lang niet zou zien. Het was nooit eerder tot me doorgedrongen wat dat betekende en dat besef was angstaanjagend. Maar de warmte en vriendelijkheid waarmee ik in Taiwan werd ontvangen, door mijn gastfamilie en door de Rotarians, maakte dat ik me echt welkom voelde. De eerste dagen waren ontzettend vermoeiend en zaten vol met nieuwe mensen en nieuwe indrukken. Maar dit alles maakte dat ik me thuis begon te voelen in Taiwan.

Op deze foto ziet u mijn gastfamilie. Die bestaat uit mijn gastvader, gastmoeder, gast-opa, gastzus en gastbroertje. Bij hen heb ik het erg naar mijn zin. Op een dag ging ik van school naar huis en was ik blij verrast, omdat ik besefte dat ik echt het gevoel had ‘thuis’ te komen. De afgelopen maanden ben ik veel closer geworden met mijn gastfamilie, met name met mijn gastzus Lucy. Ik ben echt dol op haar. Ook al ken ik haar nog maar kort. Het voelt alsof we al jaren vriendinnen zijn. We kunnen over alles praten en zij voelt echt als familie. Ik krijg een brok in mijn keel als ik eraan denk dat ik over acht maanden afscheid moet nemen.

In Taiwan volg ik middelbare school op ‘Yang Ming Senior High School’. Naast mij zijn er drie andere uitwisselingsstudenten. Met zijn vieren volgen wij allerlei interessante lessen als kalligrafie, traditionele fluitmuziek en, u raadt het nooit, Chinees goochelen. Het is zo leuk om zulke nieuwe en andere dingen te doen en met de andere exchangers is het altijd gezellig. Daarnaast volg ik lessen met mijn Taiwanese klasgenoten. Zij zijn één van de redenen dat ik heel gelukkig ben in Taiwan. Ze zijn zo lief, aardig en enthousiast. Ik hoop echt dat ik in Taiwan een aantal goede vrienden kan maken, waarmee ik mijn hele leven in contact blijf.

De Taiwanese cultuur is heel verschillend van de Westerse. Op het gebied van voedsel, normen en waarden en ook religie. Europa is volgebouwd met stokoude kerken, maar in Taiwan vind je overal gloednieuwe tempels. 93% van de bevolking gelooft in een mix van boeddhisme en volksreligie. Overal vind je dan ook prachtige tempels, vaak nog geen vijftig jaar oud. Religie is hier springlevend.

Deze andere cultuur met een andere religie kent ook zeer andere gebruiken. In Taiwan wordt de Westerse kalender aangehouden, maar voor de traditionele feestdagen gebruikt men de maankalender. De zevende maand van de maankalender, dit jaar in september, noemt men de ‘geestmaand’. Men gelooft dat in deze tijd de barrière tussen de wereld van de mensen en de geestwereld op zijn dunst is. De geesten van de voorouders kunnen onheil brengen aan de mensen. Om de geesten tevreden te stellen verbrandt men wierook en ‘ghostmoney’. Bij mijn gastouders stond half buiten, half binnen de garage een tafel met daarop de giften voor de geesten uitgestald. Er was bijvoorbeeld fruit, vis en wijn, maar ook instant-noedels en zelfs een tandenborstel!

Taiwan heeft een natuur met prachtige bergen, stranden en bossen. Op allerlei uitstapjes krijg ik hier steeds meer van te zien. Met de uitwisselingsstudenten van ons district hadden we een weekendtrip naar het midden van Taiwan. We sliepen te midden van de theevelden en toen we ’s ochtends wakker werden hadden we een prachtig uitzicht over de bergen.

Mijn leven in Taiwan is nooit saai en zit altijd vol verassingen en nieuwe dingen. Afgelopen week heb ik op school presentaties gegeven over Nederland. Dit is een foto van de klas waar ik een presentatie gaf. Half in het Chinees, half in het Engels vertelde ik over Nederland, mijn leven en mijn familie. Dit zijn dingen waar ik ontzettend blij van wordt, omdat de leerlingen zo enthousiast zijn. Taiwanezen, jong en oud, zijn ontzettend aardig en heel erg geïnteresseerd in buitenlanders.

Ik was een weekend in Taipei met de enige andere Nederlandse uitwisselingsstudent in Taiwan. We stonden onder aan Taipei 101, het hoogste gebouw van de wereld, om een foto te maken met de Nederlandse vlag. Opeens begon een groep van dertig Taiwanezen met enorme camera’s foto’s van ons te maken. Met mijn 1.76 meter ben ik hier een reus en val ik altijd op. Ik word aangesproken door wildvreemden, constant nagestaard en mensen willen dolgraag met me op de foto. Soms is het vervelend hoe speciaal buitenlanders hier worden gevonden. Maar dit is slechts een uiting van de vriendelijkheid van de Taiwanezen. Wat ik het meest bijzondere vind aan Taiwan zijn de mensen. Ik geloof dat de Taiwanezen het vriendelijkste en warmste volk ter wereld zijn. En ook al is Kerstmis in Taiwan geen grote gebeurtenis. De vredelievende Taiwanezen weten wat de ware kerstgedachte inhoudt.

Kerstmis in Taiwan is heel anders dan Kerstmis in Nederland. Overal in winkels zie je kerstversiering en klinkt kerstmuziek, maar in Taiwan is het geen belangrijke feestdag. Niemand heeft een kerstboom en met kerst ga je gewoon naar school. In mijn klas hadden we deze vrijdag wel een kerstfeestje, waarbij we cadeautjes hebben uitgewisseld. En afgelopen zaterdag hadden we een Christmasparty van Rotary.

Dit feest met gastfamilies en uitwisselingsstudenten was erg gezellig. We hebben lekker gegeten, gedanst en cadeautjes uitgewisseld. Ook was er een Talent contest, waarbij iedereen zijn talent (of gebrek aan talent) kon laten zien.

Een andere exchange-student vertelde me dat ze liever kerst thuis met haar familie vierde dan alleen in Taiwan. Maar kerst thuis kan nog zo vaak gevierd worden. Dit jaar is anders, misschien een beetje eenzaam, maar wel heel speciaal. Ik stel me voor hoe dit jaar Kerstmis thuis gevierd wordt. Dat mijn afwezigheid een ander tintje aan die blije dag geeft.

Voor mij is kerstfeest lekker eten, samenkomen met familie en stilstaan bij de grote zaken in het leven, maar ook bij je eigen geluk. Met Nieuwjaar kijk je naar de toekomst, maar met Kerstmis draait het om het nu. Met Kerstmis tel je je zegeningen, maar wordt ook pijnlijk duidelijk wat er mist. Die ene lege stoel van het kind dat dit jaar voor het eerst niet thuis is met kerstmis of van een overleden ouder.

Het is erg lastig om het heden te evalueren. Je hebt altijd je verleden achter je en je bent altijd ergens naar op weg. Maar het is heel lastig om boven jezelf te hangen en te kijken waar je op dit moment staat. Toch lijkt Kerstmis me het ideale moment om een poging te wagen. Aansluitend wordt dan Nieuwjaar gebruikt om plannen te maken voor de toekomst.

Komend jaar zal ik me opnieuw met heel mijn hart storten in het leven in Taiwan en ik ga keihard mijn best doen om vloeiend Chinees te leren spreken. Dat is mijn doel en mijn droom, zoals iedereen zijn eigen dromen heeft. Het is niet gemakkelijk om je droom te formuleren en het is nog veel lastiger die vervolgens uit te volgen. Maar ik hoop dat dat niemand in deze zaal ooit in de weg zal staan. Ik wil graag afsluiten met een gedicht. Het heet ‘Het magazijn’ en het gaat over dromen.

Het magazijn
Vooruit, open er nog één!
Een conservenblik met dromen.
We hebben stapels
overschotten
bergen van dromen
achter staan.
Vooruit! Toe, maak maar open!
En zie ze liggen
als sardientjes
dicht opeengepakt
netjes naast elkaar.
Neem er toch een paar!
Want er is niemand anders.
Toe, open ze nou maar!
Anders blijven ze toch staan.
Tot de tijd of de blikken
of de dromers doet vergaan

‘Wǒ zhù nǐ shèngdàn kuàilè’
Vanuit Taiwan wens ik u een vrolijk kerstfeest en alvast een heel gelukkig nieuwjaar.

Rianne Gorter