Mini-trip in Taiwan

Zaterdagavond vroeg mijn Lucy of ik de volgende dag mee wilde met haar en haar vrienden. Natuurlijk zei ik ja. Ik dacht dat we wat rond zouden lopen in Taoyuan City, maar het pakte heel anders uit.

De dag begon bij MC Donalds, wat heerlijk bekend he? Waar je een heleboel verschillene mogelijkheden had voor het ontbijt: burgers, donuts, pancakes en voor de verandering eens geen rijst. De bedoeling was om er rustig te ontbijten, maar we bleken wat aan de late kant te zijn. Om op tijd te zijn op het station om kaartjes voor zitplaatsen te scoren, gingen we voor take-away.. Helaas was dat verspilde moeite: sta-plaatsen. Wel eens geprobeerd om met mes en vork pancakes, die druipen van de honing, te eten terwijl je staat in een wiebelige trein? Geen aanrader. ;)

We zaten een hele tijd in de trein. (Of eigenlijk: treinen. We moesten een paar keer overstappen en nieuwe kaartjes kopen, zo onduidelijk. Ik was dolblij dat ik met locals was, want alleen was ik hopeloos verdwaald.) Maar de tijd vloog voorbij. Het was erg gezellig met Lucy, Sharon, hun superschattige vriendin en hun aardige vriend. Om een uur of twaalf kwamen we bij onze eerste bestemming. Een schattig dorpje met veel winkeltjes en een marktje. Hier hebben we gegeten in een klein restaurantje en ook ijskoude bloementhee gedronen. Ik ben er nog steeds niet uit of die thee ‘anders’ was of gewoon vies. :)

Nadat we over het marktje waren gelopen, stapten we weer op de trein. De volgende stop was een waterval. Vanaf het station was het vijf minuten lopen door de wildernis, waarna we uitkwamen bij een prachtige kleine waterval. Ik ben (zachtjes uitgedrukt) geen goede fotograaf, maar zelfs ik kon hier geen lelijke foto’s maken.

Toen we de waterval uitgebreid hadden bekeken, gingen we verder naar het hoogtepunt van de dag. Een mooi (en heel toeristisch) plaatsje, waar mensen naartoe komen om een ‘wenslantaarn’ op te laten. Ook wij hebben een grote lantaarn gekocht. In paars en roze, kleuren die (volgens de verkoopster) stonden voor geluk en goede studieresultaten. Dwars door het dorpje liep een spoorweg en daar pal naast hebben we de lantaarn beschilderd en er onze verlangens opgezet. Het zag er zo mooi uit met die Chinese tekens, daar stak mijn Engelse ‘I wish for a joyfull stay in Taiwan’ een beetje schraal bij af. Het beschilderen zorgde voor een hoop lol, maar het oplaten van de lantaarn was nog leuker. We stonden midden op het spoor terwijl we de lantaarn met onze wensen steeds hoger en hoger zagen vliegen. En daarna moesten we snel aan de kant, omdat er een trein langskwam. ;)

De laatste stop van de dag was de beroemde Shilung Night Market in Taipei. (Night Markets zijn typisch Taiwanees, bijna iedere wat grotere stad heeft er één. Het is een soort minikermis met allemaal kraampjes waar je onder andere spelletjes kan doen en heerlijke dingen kunt eten. Het voedsel op Night Markets is heel anders dan de ‘gewone’ Taiwanese keuken.) Het was mijn eerste keer op een Night Market en ik vond het fantastisch. De sfeer was echt gaaf, heel vrolijk en levendig. Ook heb ik een heleboel nieuwe gerechten geprobeerd. Zoals de befaamde oester-omelet en de beruchte ‘stinky tofu’. Best grappig, ik had me zo verheugd op de oester-omelet en dat viel nogal tegen. Maar ik was doodsbang voor de ‘stinky tofu’ (Die echt stinkt by the way!) en dat was hartstikke lekker. Ook heb ik het typisch Taiwanese geschaafde ijs geproefd. Dit is letterlijk ijsschaafsel wat je kunt krijgen met allemaal soorten toppings, zoals vers fruit en de bubbels die ook in ‘bubble milk tea’ zitten. Toen de schaal voor ons werd neergezet dacht ik: dit kan gewoon niet zo lekker smaken als het eruitziet. Maar hoezee! Het was zelfs lekkerder!

Na een heleboel lol en lekker eten gingen we laat terug met de bus. Toen ik uit het raampje keek zag ik Taipei in het donker, overal waren lichtjes, echt prachtig. Ik vond het een superleuke dag en ik ben zo blij dat ik steeds meer van Taiwan te zien krijg. Er zijn hier zoveel mooie, lekkere en wonderbaarlijke dingen om te ontdekken! Toch denk ik bij veel nieuwe ervaringen: kon ik dit maar delen met mijn familie of vrienden. Bijvoorbeeld bij het eten van de oesteromelet: papa zou dit vast erg lekker vinden. En als er weer eens een karaoke-apparaat staat op een onverwachte plek: mijn vrienden zouden dit ook hilarisch vinden. Ik weet niet of dit gevoel na een tijdje weg zal gaan, maar ik probeer het als iets positiefs te zien. Hopelijk heb ik aan het eind van mijn jaar op twee plekken ter wereld mensen met wie ik mooie momenten wil delen.