Oriëntatiedag

Zaterdag was er een oriëntatiedag voor inbound uitwisselingsstudenten. De volledige naam 'Inbound Student Orientation Seminar and Welcome Party' is een hele mond vol en dat leek me niet echt een pakkende titel. Het was echt een superleuke dag.

Hiernaar heb ik echt uitgekeken. Ik heb nooit beseft hoezeer leun op de mensen om me heen. Ouders en vrienden die je kent en die je als het ware gebruikt om je te oriënteren in je eigen wereldje. Nog haast niemand kennen in Taiwan voelde een beetje als zweven, want op dat moment sta je nog los van alles. Vandaag heb ik heel veel nieuwe mensen leren kennen en ook erg veel van mijn leeftijd. Dat is echt heerlijk. Uitwisselingsstudenten uit Frankrijk, Duitsland, Korea, Rusland, Amerika, Canada, Australië, Denemarken en nog veel meer landen. Iedereen vroeg elkaar dezelfde dingen. 'Wat vind je van Chinees eten? Vind jij de taal ook zo moeilijk? Mis je je ouders en vrienden?' Het is zo fijn dat je niet alleen staat. Het was trouwens ook een opluchting om wat lange mensen te zien. Ik voel me hier gigantisch.

De oriëntatiedag vond plaats in een schoolgebouw en begon met een beetje rondlopen en voorstellen en natuurlijk eten (we zijn hier immers in Taiwan). Vervolgens hebben we geluisterd naar (ik heb het nageteld) tien speeches en presentaties variërend van erg interessant tot dodelijk saai en van 5 minuten tot een uur. Tussendoor was er Tea Time, lunch en Coffee Time. De lunch was een break van het Chinese eten, namelijk pizza. Voor sommigen een welkome afwisseling, dat gold met name voor het meisje uit Italië. Ik heb een Italiaan nog nooit zo blij zien kijken.

Een aantal presentaties gingen over verschillen in cultuur, ontzettend interessant. Maar sommige verschillen werden ook vanzelf duidelijk. Veel Taiwanezen houden er blijkbaar van om tijdens hun presentaties cadeautjes weg te geven. Iedere presentatie door een Taiwanees werd gevold door 'een spannend vragenspel' waarbij je met het goede antwoord sleutelhangers, snoepjes of kaarten kon winnen. Zo zielig, die hoopvolle glimlachende gezichten van de Taiwanese presenteerders (hmm, is dat een woord?) en dan wij uitwisselingsstudenten, die eigenlijk helemaal geen zin hadden om antwoord te geven op de makkelijke vragen. Na iedere vraag, bijvoorbeeld: 'Mogen uitwisselingsstudenten zonder helm achterop een scooter rijden van iemand die geen rijbewijs heeft?' volgde een pijnlijke stilte. Uiteindelijk kreeg iemand dan zo'n medelijden met de spreker dat hij maar het antwoord gaf.

Er was ook een presentatie over de wetten van Taiwan en toen werd er onder andere gepraat over de wetten tegen drugs. Toen sterk werd benadrukt 'Er zijn landen waar bepaalde drugs, bijvoorbeeld wiet, legaal zijn, maar dat is niet zo in Taiwan!' voelde het alsof er een spotlight op mijn hoofd stond. Ik moest een impuls onderdrukken om niet op te springen en te roepen: 'Het is waar, ik kom uit Nederland. Ik kan er ook niets aan doen!'

Aan het eind van de avond stond er een 'Welcome Party' op het programma. Ik had echt geen idee wat Taiwanezen daarmee bedoelen en dacht dat we misschien met zijn alle thee zouden gaan drinken. Ik werd blij verrast! Er werd gedanst, soms heel wat gewaagder dan in Nederland, en grappige spelletjes gespeeld. Het raarste was nog wel dat de muziek rechtstreeks uit de Nederlandse top 40 leek te komen. Ik vond het alleen ietwat ironisch om uit volle borst 'I got a hangover' te zingen op een alcoholvrije uitwisseling.