Over semi-jungle, leuke lessen en Taiwanese humor

De afgelopen dagen waren een mengeling van superleuke activitieiten en best wel saai nietsdoen. Op 3 september ga ik pas naar school, er zijn hier geen Engelse boeken en ik mag (nog) niet alleen naar buiten, dus 'lege middagen' zijn onvermijdelijk. Deze vul ik dan maar met facebook, mailen en (zoals nu) een update op mijn blog.

Zondag heb ik met mijn gastvader, gastmoeder en heel veel mensen van de Rotary een bergwandeling gemaakt. Of beter gezegd: mijn gastvader en gastmoeder bleven beneden terwijl een heleboel mensen van de Rotary en ik een bergwandeling maakten. Het was een fantastische ervaring. Het zweet loopt over je rug terwijl je in een prachtig gebied loopt met heel aardige mensen. Adam uit Amerika was ook mee. En een mevrouw van de Rotary die met ons meeliep heeft ons van alles uitgelegd. Toen ik verrukt uitriep 'Wat een prachtige jungle!' vertelde zei dat er helemaal geen jungle is in Taiwan. Dit deed echter niets af aan de mooie vlinders, vogels en palmbomen, waarvoor je bij ons naar de dierentuin moet. :)

Aan het begin van de wandeling stonden allerlei kraampjes met bijvoorbeeld noten. (Adam en ik hadden zo'n medelijden met de mensen die al die spullen de steile helling op moesten zeulen, maar toen werd ons verteld dat dat gewoon met de auto gaat.) En toen we halverwege waren kwamen we bij een soort grote tent om te eten. Vreemd genoeg stond daar ook een televisie met geluidsinstallatie waar enthousiaste Taiwanezen aan karaoke deden. Ik vrees voor het moment dat ik word gevraagd een liedje te zingen. Karaoke is hier overal! Nadat Adam en ik werden aangemoedigd om een heleboel te eten van, wat ik toen veronderstelde, het middagmaal was, liepen we weer naar beneden. Daar aangekomen namen mijn gastouders me mee naar een restaurant waar iedereen was en waar we gingen lunchen. Bijna alles was hartstikke lekker, maar ik had wel een ietwat vervelend aanvaring met 'tokan'. Dit lijkt op 'tofu', het is alleen nog veel viezer. Toen dit aan het begin van de maaltijd op tafel werd gezet drongen mijn tafelgenoten erop aan dat ik het zou eten. Om niet onbeleefd te zijn pakte ik het kleinste stukje van het schaaltje. Een lieve Taiwanese mevrouw pakte vervolgens mijn schaaltje af en schepte er met een grote glimlach een ruime hoeveelheid 'tokan' in. Mijn Engelse protesten werden duidelijk niet begrepen en mijn nerveuze glimlach werd opgevat als dankbaarheid. Onder toeziend oog werkte ik een stukje van het gore spul naar binnen. Zeggend: 'Hmmm wat lekker'. Denkend: 'Oh wat vies'. Toen mijn gastvader (die wel Engels spreekt) naast me kwam zitten, heb ik maar aan hem bekend dat ik het niet zo lekker vind en me van de rest ontdaan. Was geen probleem, arggg!

Maandagochtend heb ik voor het eerst mijn school gezien. Er was een vergadering waarbij veel mensen van school en de uitwisselingsstudenten met onze begeleiders aanwezig waren. Een uur lang luisterden we naar vast erg interessante speeches, die helaas bijna allemaal in Mandarijn waren. Maar de glimlachende gezichten zeiden genoeg en het lijkt me echt een leuke school. De mensen zijn er volgens mij hartstikke aardig en ze organiseren allemaal leuke dingen voor uitwisselingsstudenten. Het is echt een enorme school en ze hebben zelfs een zwembad! Wauw, gewoon wauw!

Die avond heb ik met Lucy en twee van haar vrienden haar ex-cramschool bezocht. (Taiwanese pubers hebben het erg zwaar. Doordeweeks moeten ze naar school van 7.30 tot minimaal 17.00. En of dat nog niet genoeg is! Daarna gaan ze ook vaak naar extra school en sommigen gaan zelfs naar school in het weekend! Ouders vinden schoolresultaten heel belangrijk. Daarover een andere keer meer.) Het was hartstikke gezellig. De vrienden konden best wel goed Engels en waren hartstikke aardig. En ik kon wat van mijn wankele Mandarijn op hen uitproberen. Nog wat nieuwe woordjes geleerd. Bijvoorbeeld 'kat' namelijk 'mau'. (Ik heb het gevraagd en 'hond' is niet 'woef'. Jammer!) Er was ook een aardige ex-leraar van hen en die gaf ons thee en een stuk honingcake. Delicious! Van hem kreeg ik een soort souvenirtje, zo aardig.

Dinsdagochtend hebben Lucy en haar vriendin Sharon (van de vorige avond) me een stuk van Taoyuan City laten zien. Ze lieten wat parken zien en het centrum en daar heb ik wat schoolspullen gekocht. Ook heb ik Sharons huis gezien. Heel mooi en wel vijf verdiepingen, daar woont ze behalve met haar gezin ook met haar neef en grootouders. We hebben ook iets verukkelijks gegeten. Een soort broodje met vlees en soep erin, wat eten betreft zijn Taiwanezen briljant.

Tussen de middag wat op facebook en eventjes geslapen en toen gingen we 's avonds naar een seafood restaurant met meer Rotarians. Dat was erg gezellig. Wederom heerlijk gegeten en natuurlijk erg veel geproost. De principal van de school was er ook en ook iemand die zich voorstelde als mijn leraar Mandarijn. Hij had mijn lesrooster bij zich. Ik ben er zo blij mee! Ik ga met de andere uitwisselingsstudenten twee ochtenden Mandarijn volgen op een andere school. In totaal 8 uur, zo fijn, ik denk dat we zo veel vorderingen zullen maken. Daarnaast ook een uur Chinese conversatie met de uitwisselingsstudenten en met mijn gewone klas Mandarijn, Engels, wiskunde en biologie. Daarnaast is er ook een ochtend waarop we met de uitwisselingsstudenten 'een berg beklimmen'. We gaan dan met de leraar Mandarijn een wandeling maken op een kleine berg. En als het regent naar een Taiwanese markt of een tempel of iets dergelijks. Klinkt super! Ook heb ik nog wat hele onverwachte lessen, namelijk een uurtje Traditionele Chinese dans, zo tof! En iets wat mijn leraar Mandarijn 'make funny things-class' noemde. Haha, ik ben benieuwd!

Die avond werden mijn diplomatieke vaardigheden hevig op de proef gesteld. Een (enigszins aangeschoten) Taiwanees van de Rotary probeerde me warm te maken voor zijn 25-jarige zoon. 'He is young, he is handsome, he is smart. You will like!' Toen ik vertelde dat ik zeventien was, was hij eerst stomverbaasd, maar toen zei hij: 'No problem, no problem. I have other son!' Mijn gastbroer en gastzus en ik rolden bijna over de grond van het lachen. Ik wist niet hoe ik het had, zeker toen hij zei: 'Much muscle!' en een foto liet zien van zijn zoon met ontbloot bovenlichaam. Ik wist niets anders uit te brengen dan: 'Eeeeh' en 'Yes very handsome'. Tsja, Taiwanese humor he? ;)