De inhaalreeks deel 4: Maanfestival

Over ‘de inhaalreeks’
Het zal niemand zijn ontgaan: mijn blog loopt een beetje achter. Een beetje van om eerlijk te zijn bijna twee maanden. Dit komt ten eerste doordat er heel veel te vertellen is, ten tweede doordat ik niet zo veel tijd heb om dit te vertellen en ten derde omdat ik mezelf niet genoeg onder mijn kont heb geschopt. Maar hoe ga ik nu verder? Ik wil niet stoppen met mijn blog, want ik vind het schrijven (en teruglezen) superleuk. Ook wil ik niet anderhalve maand overslaan, want er zijn zo veel leuke en interessante dingen gebeurd. Het is een optie om gewoon zo door te gaan en steeds te schrijven over dingen die een tijd terug gebeurd zijn, maar dat is voor mij moeilijker om te schrijven en voor jullie minder leuk om te lezen. Daarom zal de komende dagen ‘de inhaalreeks’ op mijn blog verschijnen. Dit zijn de verhalen die jullie nog van me te goed hebben. Ik ga er keihard aan werken om zo de achterstand goed te maken en hoop heel erg snel een ‘100% vers’ verhaal te kunnen plaatsen.

Moonfestival
Deze zondag was het Zhong Qiu Jie’, het maanfestival of midden-herfstfestival. Deze traditionele feestdag vindt plaats op de 15de dag van de 8ste maand van de maankalender, die in Taiwan naast de Westerse kalender wordt bijgehouden voor de feestdagen. Ieder jaar is het dus op een andere dag. Familieleden komen bij elkaar en er wordt traditioneel naar de volle maan gekeken, een symbool van overvloed, harmonie en geluk. Alle Taiwanezen barbecueën dit weekend, een recentere traditie.

Rond het maanfestival wordt er veel ‘maancake’ en pomelo gegeten. De afgelopen weken zag ik maancake overal. De bakkerijen liggen er vol mee, het wordt cadeau gedaan aan vrienden en zakenpartners en op school trakteerde de lerares op maancake. Je hebt het in allerlei vormen en maten. Het is een zoete, best zware cake, soms gevuld met een soort plakkerige rijst of ei. Het is heerlijk en ik kan er niet genoeg van eten. Ook at ik de laatste weken bijna iedere dag wel een pomelo. Dit is een groot fruit, wat ik in Nederland nog nooit gezien heb. Het is lastig om te eten, je moet het eerst opensnijden en dan is het nog een hoop werk om het eetbare gedeelte ertussenuit te pulken. Maar dan heb je ook wat, pomelo is geel, zoet en verukkelijk. Het ruikt ook heel lekker en secretary Su vertelde dat sommige mensen de schillen in bad laten weken, omdat je huid daar heel zacht van wordt. Afgelopen woensdag liet secretary Su ons zien hoe we met de bus bij St. Xavier High School moeten komen, de school waar we Chinees volgen. Daarna nam hij ons mee naar zijn vrienden in een advocatenkantoor, waar we pomelo aten. Daar kreeg ik ‘traditioneel’ een pomeloschil op mijn hoofd gezet als hoedje. Conclusie: dit fruit is overal goed voor, het is zelfs geschikt als fashionitem.

De legende van het maanfestival is als volgt. Volgens de Chinese mythologie cirkelden er ooit tien zonnen om de aarde. Op een dag verschenen alle zonnen tegelijk, alles verschroeiend met hun hitte. De aarde werd gered door de sterke boogschutter Hou Yi, die erin slaagde negen zonnen van de hemel te schieten. Hou Yi werd koning van de mensen, maar hij bleek een wrede tiran te zijn. Terwijl zijn volk crepeerde, ging hij zelf op zoek naar een elixer voor het eeuwige leven. Toen hij dit vond, besefte zijn vrouw Chang E hoe gevaarlijk een onsterfelijke tiran zou zijn. Daarom dronk zij zelf het elixer. Dit maakte haar inderdaad onsterfelijk, maar er gebeurde ook iets onverwacht, het elixer maakte haar zo licht dat ze begon te zweven. Chang E vloog naar de maan en zo startte de legende van het meisje op de maan tot wie Chinese meisjes bidden op het maanfestival.

Zaterdagavond hebben we gebarbecued bij familie van mijn gastmoeder. De voertaal was Taiwanees, waar ik nog minder van begrijp dan van Chinees. Maar Lucy’s oudere nichten en neven deden erg hun best om Engels te praten en het was erg gezellig. Barbecueën gaat hier anders dan in Nederland. Thuis hebben we een grote hoge barbecue, waarop meestal een persoon het vlees bereidt. Deze staat in de tuin op een terras of grasveld. In Taiwan heb je een of meerdere lage barbecuetjes waar je met zijn allen om heen zit en een heleboel mensen helpen met het vlees omkeren. Aangezien je in de stad bent en er geen tuinen tot je beschikking hebt, gebeurt dit over het algemeen half binnen, half buiten de garage en soms gewoon op straat. Ook de dingen die je grilt zijn anders. Hier werd veel meer groente gegeten dan in Nederland het geval is, ‘gewone’ zoals paprika, maar ook een soort knapperige prei-achtige stengels. Tevens heb ik varkensbloedcake (een Taiwanese specialiteit) en inktvis van de barbecue gegeten. Ook was er een soort ijzeren ton, waarin een hele kip gegrild werd. Een van de hoogtepunten van de avond was toen die kip in de brand vloog. Het duurde even voordat het vuur gedoofd was, maar de kip smaakte alsnog heel lekker.

Zondag was het dan maanfestival. ’s Ochtends hebben Lucy en ik eerst een stukje gelopen en heeft ze me de winkel van haar tante laten zien. Toen ik op weg daar heen vroeg wat ze in die winkel verkocht, zij Lucy ‘karaoke’. Ik dacht toen aan een winkel voor karaoke-installaties, maar haar tante bleek een karaokebar te hebben. Wat heerlijk Taiwanees! ’s Middags gingen we naar een hotel voor een lunch met familie, omdat Lucy’s andere tante jarig was. Heerlijk gegeten en mijn eeh ‘gasttante’ was erg blij met een pakje stroopwafels. ’s Avonds zouden we eerst thuis blijven om te barbecueën, maar uiteindelijk gingen we met onder andere die tante naar een supergave plek, een soort recreatieboerderij met veel groen en dieren. Hier waren veel mensen onder afdakjes aan het barbecueën rond een plein met in het midden een groot kampvuur. Ook was er een zangeres en (natuurlijk) karaoke. Boven dit alles hing een wolkeloze lucht met een prachtige volle maan. Hier hebben we lekker gegeten en een kaartspel gedaan. Het was een leuke avond, maar voor mij af en toe een beetje saai. Onvermijdelijk als je niks verstaat van de gesprekken die er om je heen gevoerd worden. Wat zal ik blij zijn als ik ooit vloeiend Chinees leer spreken. Tegen het eind van de avond was er een beetje paniek in de tent. Een nichtje, waarom iedereen zich altijd zorgen maakte, was opeens in geen velden of wegen te bekennen. Net toen een paar mensen eropuit gingen om haar te zoeken, schalde haar stem door de speakers. Het bleek dat ze op het podium stond voor een nummer karaoke. Hilarisch! Ik deed het bijna in mijn broek van het lachen.

Alles bij elkaar was het een geslaagde avond. Op de terugweg in de auto zat ik bij Lucy en de zoon en dochter van vrienden van mijn gastouders. Zij zijn echt superaardig en we hebben heerlijk gekletst over alle verschillen tussen Taiwan, Europa en Amerika. Ook erg tof was een grote slang die we over de weg zagen kruipen. Ik denk wel 2 meter, die hebben we niet in Nederland!

Het maanfestival was voor mij heel bijzonder. Ik vind het zo interessant om zulke tradities van dichtbij mee te maken. Het samenkomen van familie, maancake, pomelo, het horen over de bijbehorende legendes en het barbecueën waren fantastisch om te ervaren. Het doet mij beseffen wat een enorme kans ik gekregen heb om mezelf een jaar lang onder te dompelen in een compleet andere cultuur.