Mijn theorie over Taiwan

Ik heb een nieuwe theorie over het leven in Taiwan: alles is hier lastig. Om te beginnen het eten. Ik heb het natuurlijk over het gebrek aan mes en vork, maar dat is niet het enige. De Taiwanese koks doen er alles aan om van de reis van je bord naar je mond een uitdaging te maken. Zo hebben ze hier erg glad voedsel, bijvoorbeeld zeekomkommer, dat zelfs bij volleerde Taiwanezen van de stokjes glipt. Ook zit in het verrukkelijke vlees vaak nog veel bot, wat eten lastig maakt. En omdat je geen mes hebt, moet je hapklare brokjes afbijten. Dit is nog best een opgave, ik overweeg mijn tanden bij te laten vijlen. Ten tweede is de taal ontzettend lastig. Bij alle vreemde talen die ik tot nu toe geleerd heb (Engels, Frans, Duits, Latijn en Grieks), waren er overeenkomsten met het Nederlands. Hetzij grammaticaal, hetzij dat woorden op het Nederlands leken. Mandarijn is een heel ander verhaal. Het is letterlijk: starting from scratch. En dan de tekens! Wie verzint zoiets? Als je een taal bedenkt en de keus hebt tussen een alfabet of een afzonderlijk pictogram voor ieder woord, welke gek kiest dan voor het laatste? Ten derde is er het verkeer. De Taiwanese straten worden bevolkt door auto’s en een heleboel scooters. Iedereen heeft altijd haast en dat maakt het verkeer soms onoverzichtelijk. Als ik moet oversteken, voel ik me echt een smalltowngirl. Zo veel auto’s, zo gevaarlijk! En hoewel het woord stoplicht suggereert dat het een licht is waarvoor gestopt moet worden, is dit in Taiwan niet altijd het geval. Ik ben benieuwd of ik hier ooit aan ga wennen.

Zaterdag (1 september, ik loop vreselijk achter, ik beloof beterschap!) kon ik heerlijk uitslapen. Pas om elf uur kwam ik uit mijn bed om met mijn gastmoeder naar een vergadering voor vrouwen van Rotarians te gaan. Mijn gastvader had me verteld dat de vrouwen van Rotarians (Deze Rotaryclub is alleen voor mannen, maar in Taiwan zijn er ook Rotaryclubs alleen voor vrouwen en gemengde Rotaryclubs.) ‘aunts’ worden genoemd, wat mijn gastvader uitsprak als ‘ents’. Toen mijn gastvader vertelde dat ik naar ‘a meeting for ents’ zou gaan, moest ik onwillekeurig denken aan ‘entmoet’. Iets wat waarschijnlijk alleen Lord-of-the-Rings-fans zullen begrijpen.

De vergadering pakte heel anders uit. Het was een gezellige lunch in een chique hotel met allemaal aardige Taiwanese mevrouwen. Vervolgens hield één mevrouw een presentatie over haar vakantie in Amerika. Hierna ging ik met mijn gastmoeder en nog een aantal vrouwen naar het huis van vrienden van mijn gastouders. Dit was erg gezellig, er werd gepraat, foto’s bekeken en na een tijdje kwamen er steeds meer mensen, mijn gastvader en Rotarians. Ook werd er Mahjong gespeeld. Wat tevens mijn theorie over Taiwan ondersteunt, wat een ingewikkeld spel!

’s Avonds lieten de zoon en de dochter van de gastvrouw me eens stuk Taoyuan City zien. We liepen door een park en door het centrum met overal prachtige lichtjes. De stad is ’s nachts erg levendig, om tien uur wordt er nog druk gebasketbald in de parken. Ook heb ik voor het eerst de beroemde ‘bubble milk tea’ gedronken. Een zoet drankje met thee, melk en een soort gelatinebolletjes. Heel apart, maar zo lekker. Het leven mag hier dan lastig zijn, maar dit was een topdag!